[motylica25]

Dzień dobry,

W skrótcie moja sytuacja wygląda tak:
Mój partner był w ośrodku terapii uzależnień przez ponad 9 miesięcy, nie ukończył jej, ponieważ się załamał kiedy nie został dopuszczony do ostatniego etapu i zrezygnował. Od tego czasu minęło min 1,5roku, nadal trzyma abstynencję (a brał marihuanę, amfetaminę, dopalacze). Czasem np. po ciężkim dniu odczuwa "głody". Otwarcie o wszystkim mi mówi (na szczęście!) Sytuacja czasem jest taka, że rezygnujemy z ustalonego wyjścia z domu, bo mój ukochany wpada w histerię, płacze, uważa że jest nikim i na niego nie zasługuję. Rzadko, ale jednak się zdarza, że wtedy cały czas się trzęsie, ma dreszcze i jest gorący, spocony. Rodzice dużo z nim przeszli podczas brania (kradzieże, bijatyki, zapaści) i go nawet wyrzucili z domu na miesiąc (przed 3 i ostatnią terapią). Teraz "wypierają" ze świadomości ten problem, a gdy ich syn im komunikuje, że jest mu źle to panikują i z reguły go wyzywają. Chcę być dla niego wsparciem, staram się każdego dnia. Nie wiem co jeszcze mogę dla niego zrobić, gdzie znaleźć informacje jak go hmm...wewnętrznie podbudować. On nie jest wrakiem a tak o sobie mówi.
Jak mu pomóc w tych chwilach? Jak wgl z nim postępować by nadal trzymał się w trzeżwości?
Zależy mi na tym aby złagodzić jego stany lękowe, depresyjne.
Pomóżcie,
pozdrawiam

[miodzio]

Wygląda na to, że człowiek bardzo potrzebuje wsparcia terapią. Najlepiej poszukaj poradni uzależnień w okolicy i zmotywuj go do podjęcia terapii indywidualnej lub grupowej. To zwykle są spotkania raz w tygodniu. Jak podasz miejscowość (tu lub na priv) - to podpowiem namiar na bezpłatną poradnię gdzieś blisko Was. Możecie też odwiedzić ją razem.

[echne]

zdecydowanie potrzebna tu jest terapia. psycholog może tu dużo podziałać, skoro jak mówisz, Twój chłopak łapie stany depresyjne. to dośc często spotykane przy zejściach i przy odwyku. dlatego nie ma czego się bać, nie on pierwszy i nie ostatni zdecydowałby się na taką terapię. ale super, że ma w Tobie takie oparcie, szacun dla Ciebie